Vissen en snorkelen op Lembongan

Vanmorgen om 4:45 uur ging er een wekker, Theo en Frenk gingen vissen. Ik draaide me nog een keertje om. Half zeven zit ik op balkon, even het reisblog bij te werken. En ook natuurlijk om de vissers te verwelkomen met hun visvangst. Tegen zevenen vaart de Balinese kotter binnen. Maar helaas geen vis aan boord, helemaal niets, dus vanavond geen vis van de barbecue. Na een stevig ontbijt zijn de mannen weer helemaal topfit en gaan we om 10:00 uur snorkelen. We worden opgehaald door een lokaal bootje met een kapitein aan boord die weinig tot geen engels spreekt. We varen weg van het strand en gaan naar een ander stuk van het eiland, daar kun je mooi snorkelen.Het is een wilde vaartocht, de boot klapt iedere keer op het water, Maxime en ik voelden ons niet prettig. Straks breekt de boot doormidden en drijven we zonder reddingsvest op de zee. De golven zijn hoog, we zitten tussen twee eilanden midden op zee, straks slaan we om, zelfs geen reddingsvest aan boord en een kapitein die ons niet kan verstaan en wij begrijpen ook niets van zijn gebrabbel. Ik maak me best wel wat zorgen, maar onze drietandige kapitein niet, die zet er gewoon nog een motortje bij aan ( er hangen in totaal twee motoren achter de boot ). In de verte komt een grote cruiser aangevaren, zou die grote boot ons kleine vissersbootje wel zien? Nou gelukkig die grote boot buigt iets naar links (bakboord) pfffff, Maxime en ik halen opgelucht adem. Wel hebben we wat golfslag van de boot. Na een tijdje komen we in het rustiger vaarwater, de golven zijn gelukkig wat minder hoog. Volgens Theo heeft het te maken met de vaarroute die je moet varen, de vaargeul en de riffen die in het water liggen. We komen aan op de plek waar we kunnen gaan snorkelen, flippers aan, duikbril op en voorzichtig overboord springen. Met wat ik nu, op dit moment onderwater zie, compenseert dit gelijk,de barre tocht die we net gemaakt hebben. Het koraal hier is veel mooier als bij het Menjangan eiland waar we eerder gesnorkeld hebben. De kleuren zijn helderder maar ook zie je weer andere soorten, ook weer hele mooie visjes in alle kleuren en maten. Na een poos gesnorkeld te hebben gaan we naar een ander gebied, hier is weer een beste golfslag en wat minder te zien als waar we net hebben gesnorkeld, tja je bent verwend na het zien van het eerdere moois. De stroming is hier best sterk, ik heb intussen wat rond gesnorkeld en vind het genoeg. Nu moet ik terug naar de boot, dat is nog een hele klus tegen de wind in, maar het lukt ons om tegen de wind in bij de boot te komen We gaan terug, we hebben wind tegen, we worden zeiknat van het opspattende water. Aan het klappen van de boot op het water ben ik intussen gewend, ik vind het al minder eng. Theo zit met een duikbril op, zodat hij wat kan zien en zo ook zijn lenzen niet zou verliezen. Eindelijk, Mushroom Beach is inzicht we zijn bijna bij ons plekje. De kapitein vaart de boot keurig naar het strand. Van deze spannende belevenis hebben we trek gekregen, dus gaan we lunchen. Daarna wat luieren, lezen, Maxime, Frenk en Jordy gaan op de banaan door het water racen. Af en toe rolt er eentje af en moeten ze er weer opklimmen. Nadat ik me gedoucht heb, zit ik op mijn balkon te genieten van het uitzicht, Jordy komt gezellig bij me zitten, intussen is het donker geworden. Uit het niets voel ik iets op mijn bil vallen, ik roep naar beneden dat Frenk niet moet gooien. Ik ben in de veronderstelling dat hij samen met Theo op de vlonder van het huisje zit. Jordy kijkt intussen wat het is, mam ga jij maar naar binnen zegt hij. Wat is het dan vraag ik, is het een vleermuis? Nee, een muis mam. Theo is intussen ook naar boven gekomen om te kijken wat er aan de hand is. Want die snapte niet dat ik Frenk beschuldig van het gooien. Frenk staat,in zijn eigen huisje onder de douche. Jordy grijpt de muis aan zijn staart en wil hem naar beneden gooien, maar daar zit Maxime, die net als ik bang is voor muizen. Kadek komt verhaal halen om te horen wat er aan de hand is en bied zijn verontschuldigingen aan. Hij bied me gelijk een ander huisje aan om de laatste nacht in te slapen. Tja, wat nu te doen, me zelf kennende weet ik dat ik geen oog dicht ga doen. Ik besluit om in het andere huisje te gaan slapen, hopelijk zal ik daar wel durven gaan slapen. Het is intussen tijd om naar restaurant Hay te gaan, over het strand lopen we er naar toe. Ons laatste diner op het eiland Lembongan, bij Hay hebben we heerlijk gegeten met crème brulee na, jammie. Aansluitend nog een afzakkertje genomen bij Mola Mola en toen allemaal naar bed om ons op te maken voor het laatste nachtje op Lembongan.